یک نوع بی حوصلگی جمعی ، و فراموشی اجتماعی، در حال رخ دادن است و گاهی البته در بیشتر موارد بیخود و بی جهت، مردم از هم بدشان می‌آید، بی رمق به تکرار غم انگیز روزهای زندگی آخرین تلاششان را می‌کنند ولی در آخر، باز هم نوعی نفرت پنهان به عالم و آدم در وجود بیشتری ها ، لانه گزیده است.
اگر در این بحران ، فرد دنبال ورزش منظم و توسعه فردی باشد و کمتر سرش در گوشی موبایل ، جای بسی امید است و این گروه شاداب تر ، امیدوارتر و مثبت تر به پدیده زندگی و افراد پیرامون می‌نگرند و در مجموع موفق ترند و کمتر شکوه و شکایت دارند. ورزش منظم پیام های غیر مستقیم به روح و روان و جسم انسان ها می‌دهد و به ایشان نشاط می‌بخشد.
ورزش به شکل حرفه ای که معجزه می‌کند ولی به طور غیر حرفه ای و حتی قدم زدن فقط روزی نیم تا یکساعت، بدون نشخوار فکری و فقط برای هدف راه رفتن ، ذهن افراد را بازتر کرده و علاقه به شنیدن و یا دیدن آثار مخرب و یا پست های فرسایشی کمتر میشود .
این ورزشکاران مهربانترند با خود و دیگران ، و کارها را با حوصله بیشتر انجام دهد و لبخندی واقعی را به خود و جامعه هدیه میدهند.
ولی در غیر اینصورت ، بیشتر مردم و بخصوص جوانان ، گویا راهی جز پناه بردن به انواع و اقسام مواد مخدر و نوشیدنی های غیرمجاز پیدا نمی‌کنند، چون حوصله ندارند ، و به طور جدی خسته و فرسوده اند و شاید دود کردن اندکی مواد از انواع مختلف کمی آرامشان نماید . منصفانه باید حق هم داد به این گروه ! ، که به هر دلیل، توان روحی و جسمی برای هضم و فهم این مقدار پیام از پیام رسان های رنگارنگ و عجیب غريب را ندارند.
این عزیزان که من می‌گویم بی دلیل استثمار شده اند و همه چی بهشان تحمیل شده است ، واقعا حق دارند .، مردم به طور کامل ، در محاصره انواع نرم افزار ها ، و بعدش انواع وسوسه ها ، و در آخر تعارف انواع آرامبخش ها ،قرار دارند ، خوب چه کسی واقعا توان مقاومت دارد ، و اصلا اغلب این مردم وابسته به شبکه های اجتماعی، وقت سر خاراندن ندارند که حتی اعتراض کنند و یا نطری بدهند و اگر هم روزی روزگاری یک نطری هم به کلیپی بدهند ، باز با بمباران جواب های غیر منطقی و گاهی بی ادبانه همان بردگان سوشال مدیا قرار می‌گیرد وترول ها نابودش می‌کنند.
مسبب این همه ناامنی اجتماعی کیست و کجاست و چه دست هایی دست اندر کار این نوع نفوذ اجباری به افکار مردم بی گناه است ، هیچ منبعی پاسخگو نیست .
فقط به زور تشویق به شیرجه در دنیای عمیق شبکه های اجتماعی ، بدون نفس تازه کردن ، و انگار یک دست نامرعی پشت گردن آدم ها را گرفته که برو تو گوشی و حالا حالاها در نیا .
و باز برخی از افراد اسیب پذیر و کمتر مقاوم ، پناهشان میشود مواد و الکل و ریلکس کردن به اشکال مختلف مد و ترند شده .
وقتی می‌گویم ترند ! شده ، این حرف جدی هست ها ، یعنی می‌بایست بخوری و بزنی و مصرف کنی ، ترند است دیگر ، ترند !
قبلا که کلیپ ها یک دقیقه ای بود ، بعد با رقابت نرم افزار ، یکی reel گداشت ، دیگری short , و برخی story را پیشنهاد دادند و خدا به خیر کند در آینده نزدیک ، چطور تصمیم گرفته شود که در کسری از ثانیه، عامدانه هر پیام مورد نظرشان را مهمان چشم ها و گوش ها و روح و روان معصوم انسانها نمایند.
بهتر است تا دیر نشده به خود بیابیم و بیشتر در باتلاق شبکه های اجتماعی غرق نشویم .
خوبی هایش هم زیاد است ومنابع درآمد بسیاری از عزیزان است ،ولی تمرکز من خارج از حد و به شکل افراطی استفاده کردن از هر چیز است .
نطر من این است که کنار گلهای مزارع سوشال مدیا ، علف های هرز زیادی در حال رشد و نمو است که عامدانه یا بطور سهوی ، پاک و قلع و قمع نمی‌گردند.
متاسفانه ، دور از جان شما ، برخی از مردم در مقایسه با سالها قبل ، گستاخ تر ، حاصر جواب تر وبا ادعای توهم دانایی ، هم خودش حالش خراب است و هم صدمه روحی به جامعه وارد میتماید .
عزیزان دل ، بیشتر به توسعه فردی و ورزش بپردازیم که از هر چیز بهتر و آرامبخش تر است .
ارتباطات اجتماعی سالم را یاد بگیریم و از منبع درست ، یاد بگیریم که راه و رسم زندگی و زندگی کردن در این بحران ، چطور و چگونه است.
یک ارامش واقعی ، پایدار و خالی از سموم اجتماعی را برای بشریت آرزومندم.
دکتر فرشته پناهی